-
1 perhibeo
pĕr-hĭbĕo, ui, ĭtum, 2, v. a. [habeo], to hold out, extend, present, produce, bestow, grant, give, afford; to attribute, ascribe, assign, etc.I.In gen. (mostly ante-class. and post-Aug.; cf.: edo, exhibeo): operam rei publicae fortem atque strenuam, Cato ap. Gell. 3, 7, 19:II.magnanimitatis exemplum,
Plin. 7, 25, 26, § 93:testimonium,
to bear witness, Varr. R. R. 2, 5, 1; Col. 3, 9; Plin. 7, 30, 31, § 112; 7, 38, 39, § 127:ut testimonium perhiberet de lumine,
Vulg. Joan. 1, 8; Aug. Civ. Dei, 10, 2 fin.; Vulg. Rom. 10, 2 et saep.:in causā universorum creditorum, qui sine eo, quem Caecilius suo nomine perhiberet, facile causam communem sustinerent,
to bring forward, furnish, Cic. Att. 1, 1, 4:magnam auctoritatem huic animali perhibet Nigidius,
attributes, Plin. 29, 6, 39, § 138:alicui rei palmam,
to give the preference, id. 31, 7, 39, § 80:cui (Vettonicae) tanta vis perhibetur, ut, etc.,
id. 25, 8, 55, § 101; 18, 11, 26, § 104:ut rebus praecipuis honos in primis perhibeatur,
id. 29, 1, 9, § 29.—In partic., to say, assert any thing; to call, name any thing (mostly poet.; in Cic. very rare, perh. only three times; cf. Madv. Opusc. Acad. p. 200, and ad Cic. Fin. p. 163): vento quem perhibent Graium genus aëra linguā, Enn. ap. Prob. ad Verg. E. 6, 31 (Ann. v. 149 Vahl.); cf.: id quod nostri caelum memorant, Grai perhibent aethera, Pac. ap. Varr. L. L. 5, § 17 Müll. (Trag. Rel. p. 71 Rib.): est locus Hesperiam quam mortales perhibebant, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 23 Vahl.): omnes corde patrem perhibent, id. ap. Don. ad Ter. Phorm. 5, 8, 39 (id. v. 460 ib.): Jove propagatus est, ut perhibent, Tantalus, Poët. ap. Quint. 9, 3, 57; so,ut perhibent viri,
Plaut. Cist. 1, 1, 68; and:Electrā, ut Graii perhibent, Atlantide cretus,
Verg. A. 8, 135: bene qui coniciet, vatem hunc perhibebo optimum, Cic. poët. Div. 2, 5, 12.—With acc. and inf.: fortunam insanam esse perhibent philosophi, Pac. ap. Auct. Her. 2, 22, 36 (Trag. Rel. p. 104 Rib.).—In pass.: sophiam sapientia quae perhibetur, Enn. ap. Fest. p. 325 Müll. (Ann. v. 227 Vahl.): sane ego me nolo fortem perhiberi virum, Plaut. Fragm. ap. Gell. 7, 7, 3:quis me inprobior perhibeatur esse,
id. Trin. 3, 2, 66:montes, qui esse aurei perhibentur,
are said to be, id. Stich. 1, 1, 25:Tyndaridae fratres, qui nuntii fuisse perhibentur,
Cic. Tusc. 1, 12, 28:his (Romulus) dicitur... perhibetur ceteris praestitisse,
id. Rep. 2, 2, 4:nec minus est Spartiates Agesilaus ille perhibendus,
to be named, cited, id. Fam. 5, 12, 7. -
2 perhibeo
hibuī, hibitum, ēre [ per + habeo ]1) пред(о)ставлять, предлагатьp. aliquem C — предлагать кого-л. в защитники2) оказывать ( alicui honorem PM); выражать ( alicui gratias Ap)3) придавать, приписывать ( vim herbae PM); признаватьalicui rei palmam p. PM — признавать за чем-л. превосходство4) высказывать, произносить (testimonium Vr, PJ); приводить ( exemplum PM); утверждать, говоритьRomulus perhibetur omnibus rebus ceteris praestitisse C — говорят, что Ромул превосходил всех прочих во всех отношенияхnuntii fuisse perhibentur C — (Диоскуры) были, говорят, вестниками (победы Эмилия Павла над Персеем Македонским при Пидне в 168 г. до н. э.)6) считать или называть ( aliquem optimum vatem C) -
3 perhibeo
per-hibeo, buī, bitum, ēre (per u. habeo), hinhalten, darbieten, I) eig.: alqm, (als Anwalt) zur Stelle schaffen, aufstellen, Cic. ad Att. 1, 1. § 4. – II) übtr.: A) im allg.: a) erweisen, operam rei publicae fortem atque strenuam, Cato fr. b. Gell.: honorem alci, Plin.: alci gratias, Apul. – b) beilegen, alci auctoritatem, Plin.: vim herbae, Plin.: alci rei palmam, den Vorzug geben, Plin. – B) mündlich von sich geben, 1) im allg.: testimonium, Varro u.a.: apud principem testimonium merentibus, Plin. pan.: alci constantiae testimonium, Plin. pan. – 2) insbes.: a) angeben, sagen, mit dopp. Acc., conditorem templi regem Aëriam, ut perhibent, wie man sagt, Verg. u. Solin.: perhibent mit folg. Acc. u. Infin., Catull. 64, 76 u. 124: im Passiv m. Nom. u. Infin., qui non modo adiutores in proeliis victoriae populi Romani, sed etiam nuntii fuisse perhibentur, der Sage nach waren, Cic. Tusc. 1, 28: Romulus perhibetur (soll) et corporis viribus et animi ferocitate tantum ceteris praestitisse, ut etc., Cic. de rep. 2, 4: u. so Lact. 1, 14, 9. Augustin. de civ. dei 18, 18, 3. p. 280, 3 D.2: im Passiv m. dopp. Nom., India perhibetur molibus ferarum mirabilis, Colum. 3, 8, 3. – b) nennen, anführen, vatem hunc perhibebo optimum, Cic.: Agesilaus ille perhibendus, Cic.: nos Tuscum (mare), Graii Tyrrhenum perhibent, Mela.
-
4 perhibeo
per-hibeo, buī, bitum, ēre (per u. habeo), hinhalten, darbieten, I) eig.: alqm, (als Anwalt) zur Stelle schaffen, aufstellen, Cic. ad Att. 1, 1. § 4. – II) übtr.: A) im allg.: a) erweisen, operam rei publicae fortem atque strenuam, Cato fr. b. Gell.: honorem alci, Plin.: alci gratias, Apul. – b) beilegen, alci auctoritatem, Plin.: vim herbae, Plin.: alci rei palmam, den Vorzug geben, Plin. – B) mündlich von sich geben, 1) im allg.: testimonium, Varro u.a.: apud principem testimonium merentibus, Plin. pan.: alci constantiae testimonium, Plin. pan. – 2) insbes.: a) angeben, sagen, mit dopp. Acc., conditorem templi regem Aëriam, ut perhibent, wie man sagt, Verg. u. Solin.: perhibent mit folg. Acc. u. Infin., Catull. 64, 76 u. 124: im Passiv m. Nom. u. Infin., qui non modo adiutores in proeliis victoriae populi Romani, sed etiam nuntii fuisse perhibentur, der Sage nach waren, Cic. Tusc. 1, 28: Romulus perhibetur (soll) et corporis viribus et animi ferocitate tantum ceteris praestitisse, ut etc., Cic. de rep. 2, 4: u. so Lact. 1, 14, 9. Augustin. de civ. dei 18, 18, 3. p. 280, 3 D.2: im Passiv m. dopp. Nom., India perhibetur molibus ferarum mirabilis, Colum. 3, 8, 3. – b) nennen, anführen, vatem hunc perhibebo optimum, Cic.: Agesilaus ille perhibendus, Cic.: nos Tuscum (mare), Graii Tyrrhenum perhibent, Mela.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > perhibeo
-
5 perhibeō
perhibeō uī, itus, ēre [pro+habeo], to bring forward, adduce: alquem suo nomine.— To say, assert: ut Grai perhibent, V.: fratres, qui nuntii fuisse perhibentur.— To call, name: vatem hunc optimum: tellus, quae perhibetur amara, V.: nec minus est Agesilaus ille perhibendus, to be cited.* * *perhibere, perhibui, perhibitus Vpresent, give, bestow; regard, hold; name
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский